Herkesin göz rengi farklıdır. Ama hepimizin gözyaşı aynıdır. Bazıları aşk acısı çeker , günlerce ağlar. Ağlamaktan gözleri şişer. Bazısı çok sevdiği bir yakınını yitirir , kabullenemez. Ağlar , ağlar... Burnunun direği sızlar.
Benim gibi duygusal biriysen eğer , ağlayan birini gördüğünde için acır ; onunla birlikte sen de ağlarsın. Şehitlerimize ağlarız ; tanımasak da , bilmesek de onlar bizim evlatlarımız , kardeşlerimiz , canlarımızdır.
Ben bir anneyim. Yeri gelir kendimi çok fedakar , çok başarılı , sevgi dolu görürdüm. Benim gibi anne yok zannederdim. Taa ki Kızım Anne olana kadar...
Küvezdeki bebeklerine sarılabilmek , kokusunu doya doya içlerine çekebilmek , iyi haberlerini alabilmek için dudakları kuruyuncaya dek dualar etmek. O kadar çok annenin ortak duyguları ki...
Döktükleri gözyaşları , kaynağı hiç bitmeyecek bir şelale gibi. O gözyaşları ki ; ne okyanusun dibinden çıkarılan nadide bir inci tanesine , ne de bilmem kaç kırat değerinde ki bir elmasa değişilir.
Onların Anneliğini takdir ediyor ve bana çok şey öğrettikleri için teşekkür ediyorum...
Reyhan Tolga Poşpoş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder