Herkese Merhaba,
Yaşım ilerledikçe çocukluğumu ve o günleri daha çok özlüyorum. Bugün annemin sık sık kullandığı bir sözü aklıma geldi; ”Çok güzel bir çocukluk geçirdik, biz çok şanslıydık” der hep. Eskiden neden bunu söylediğini anlamazdım. Ama şimdi onu çok iyi anlıyorum. Artık aynı şeyleri ben de söylüyorum.
Milenyum çağındayız ve teknoloji hayatımızın bir parçası oldu.
Çocuklar teknoloji ile iç içe büyüyorlar. Daha ilkokulda cep telefonları
oluyor. Bilgisayar hayatlarının merkezinde yer alıyor. Sürekli
bilgisayar başında internetteler. Her şeylerini sanal yaşıyorlar;
oyunlarını, arkadaşlıklarını, aşklarını. Sanal ortamda yaşayan asosyal
çocuklar yetişiyor. Günümüzde artık bebekler doğduğunda önce nüfusa
sonra facebooka kaydı yapılıyor..Oysa biz öyle miydik? Arkadaşlarımız gerçekti. Oyunlarımız, aşklarımız gerçekti. Gülerdik, eğlenirdik, ağlardık, sevinirdik. Birbirimizin gözünün içine bakarak yan yana bütün gün sokakta oyun oynardık. Koşmaktan yorulur ve kan ter içinde kalırdık. Terlemeden, terli terli su içip hasta olmadan çocuk olunur mu, hiç?
Sokakta oynayan, koşan, yorulan ve akşam eve geldiğinde erkenden yatan mutlu çocuklardık biz. Biz güzel bir çocukluk geçirdik. Evet, artık ben de annem gibi düşünüyorum. Biz çok şanslıydık..
Sevgilerimle,
Funda Dikmen
