Eskiden Kışı Severdim..

     

    Ben eskiden kışı severdim. Bunun birçok sebebi vardı. En önemli sebep
çocuk olmamdı. Çünkü çocukken her şey daha güzeldir.. 
    Mesela kar yağdığında tek derdimiz kartopu oynamak ve kardan adam yapmaktı. İşe giden büyüklerimizin yaşadığı sıkıntı umurumuzda olmazdı. Kar çok yağsın, her yer bembeyaz olsun ve okullar tatil edilsin diye hepimiz gecelerce dua etmişizdir. Sabah kalkınca ilk işimiz camdan dışarıya bakıp durum tespiti yapmak; sonra da televizyon yada radyodan haberleri dinlemek olurdu. Veee mutlu son okullar tatil..
    Sevincimizden yerimizde duramazdık. Çabucak kahvaltı edip hazırlanır ve sokağa çıkardık. Mahallenin bütün çocukları sokakta olurdu. Kartopu oynardık çığlık çığlığa. Kardan adam yapardık elbirliği ile. Kimimiz kömür getirir kimimiz havuç, kimimiz atkı ve bere getirirdi. Sonra kenara çekilir gururla eserimizi seyrederdik. Saatlerce yokuşlardan poşetlerle kayardık. Akşam olunca da burnumuz soğuktan kızarmış, üstümüz sırıl sıklam olmuş bir halde eve girerdik.
    Annem halimizi görünce önce kızardı. Sonra üstümüzü değiştirir sıcak 
(sobada ısıtılmış) ve kuru pijamalarımızı giydirirdi. Ailecek akşam yemeğimizi yerdik. Sobanın üzerinde demlenen ıhlamurun kokusu bütün eve yayılırdı. Evimiz; sobamız gürül gürül yandığı için sıcacık olurdu. Ben kedi gibi sobanın yanında uyumayı çok severdim (hala da severim). Meyve yediğimiz akşamlarda portakal ve mandalina kabuklarını sobanın üzerine dizerdik. Evimizi harika bir koku kaplardı. Hala burnumdadır kokusu. Hele kestaneleri sobanın üzerinde pişirmek kış gecelerimizin vazgeçilmeziydi.
    Kar, soba, ıhlamur, meyve, kestane kışı sevmemi sağlayan sebeplerdir. Ama en önemli sebep; ailemle birlikte sıcacık evimizde, büyümenin getirdiği sorumluluktan uzak, çocuk olmanın verdiği rahatlık ve huzurla yaşanan kış geceleridir.


 Sevgilerimle,
Funda Dikmen