Sonbahar..

    Sarıdır sonbaharın rengi. Sarının her tonunu ; aynı zamanda da en güzel tonlarını görebiliriz bu mevsimde. Ağaçlar elbiselerini değiştirmeye başlarlar. Sonbahara uygun giyinmek isterler çünkü. Hepsi o kadar güzel olur ki bakmaya kıyamazsınız . Tablo gibi , şiir gibi , roman gibi olur doğa. Bir renk yarışması başlamış zannedersiniz. Ağaçların yaprakları sarı , turuncu , kırmızı , yeşil çeşit çeşit rengarenk. Güzel bir kadın gibi alımlı ve çekicidir sonbahar.

    Hüzünlüdür sonbahar. Yaprakların dallarından kopup savrulması içimizi burkar. Çünkü kendimizi onların yerine koyarız ve hayatın içindeki yolculuğumuza benzetiriz yaprakları. Duygusallaşırız sonbaharda. Eskiyi daha çok özleriz. Çocukluğumuzu , ilk aşkımızı , ilk hayalimizi ve ilk hayal kırıklığımızı hatırlarız. Kendimizle baş başa kalırız. Yaşadıklarımızı düşünürüz. Yaşayamadıklarımıza üzülürüz. Hüznümüz doğanın hüznüne karışır. İçimiz coşar hıçkıra hıçkıra ağlamak isteriz. Bu yüzden gözlerimiz hep nemli olur sonbaharda. Kederli bir kadın gibi mahsun ve sessizdir sonbahar.

    Hazandır sonbaharın adı. Yalnızlığı anlatır , ayrılığı , hasreti anlatır bize. Gidişlerimizi , dönüşlerimizi bazen de kaçışlarımızı anlatır. Özlediklerimizi hatırlatır bize. Kavuşamadıklarımızı yada yitirdiklerimizi hatırlatır hüzünle birlikte. Buruktur gülümsemesi sonbaharın. Küçük bir tebessüm eder ağlamaklı. Konuşmaz , dinler sadece sonbahar. Derdimize ortak olur ; sırdaşımız , dostumuz olur. Uzayıp giden yollara benzer sonbahar. Onlar gibi ıssızdır , yalnız ve yorgundur. Sanki sonsuzdur sonbahar. Unutulmayan bir kadın gibi ilk aşk gibi hep hatırlanır sonbahar.

 Sevgilerimle ,

Funda Dikmen