Günlerden Eylül,
Senin için açan çiçekler
Şimdi solmak için
Güneşin gitmesini bekler oldular..
Beklemekten yorulmaz ki hayat
Anca sen ve ben yorgunuz
Yoksa her bahar
Yeniden çiçek açar mıydı, bu topraklar?
Günlerden Eylül,
Çalıntı yalnızlıklarda
Yapayalnız olanların zamanı geçti..
Kimse inanmıyor artık onlara
Anca sen ve ben inanırız
Yoksa hayat asla inanmadı onlara..
Günlerden Eylül,
Bitecek birazdan gün
Ekimle buluşacağız,
Nasıl deli sevdalanacağız,
Nasıl deli seveceğiz birbirimizi kimbilir..
Bütün haşmetiyle çakma yalnızlıkları
Söküp atacak içimizden..
Derken ertesi gün Kasım
Yalnızlık yağacak gök kubbeden
Beyazı beyaz..
Kaplayacak içimizi bin pişmanlık
Yoksa biz seninle ikimiz mi, çakma yalnızlıktık?
NURCAN CABBAR SAKA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder